تعزيه و شبيه خواني در سده در ايام محرم به صورت گذر به گذر انجام مي شود.به اين ترتيب که براي اجراي نمايش چند گذر را در نظر گرفته و اماده مي کنند. مکان ها هميشه ثابت اند. يعني گذر اول هميشه حسينيه محل است و گذر بعدي محله بعدي و..بازيگران تعزيه به چند گروه تقسيم شده و به اين ترتيب که مثلا در روز عاشورا مي خواهند شهيد شدن امام حسين را نمايش دهند گروه اول وارد گذر اول شده و خداحافظي امام حسين را با اهل حرم نشان ميدهد.سپس دسته ي اول به طرف گذر دوم حرکت کرده وعين همين برنامه را در گذر دوم اجرا مي کند و به اين ترتيب اين عمل تا گذر آخر اجرا مي شود.بعد از رفتن اولين دسته از گذر اول دومين دسته وارد گذر اول مي شوند و دنباله برنامه دسته اول را اجرا مي کنند.و به همين دسته تا آخر واقعه عاشورا نمايش داده مي شود.حالا اگر بخواهيم محسنات اين نوع اجرا برنامه را بگوييم ميتوان به راحت بودن مشاهده تعزيه و همچنين تقسيم کردن تعداد تماشاگران به نفرات کمتر و در نتيجه شلوغ نشدن هر محل اشاره کرد .اما اگر بخواهيم به عيوب اين نوع اجرا برنامه بپردازيم ميتوان به ترافيک در خيابان ها بستن راه و ميدان و سخت شدن تردد و تجمع در برابر منازل مسکوني اشاره کرد. اما هر چه هست دوره اجرا اين نوع برنامه به نظر من به سر آمده و بايد به نحوي ديگر در مکاني ثابت تعزيه را اجراء کرد تا هم مکاني براي نشستن مردم و تماشاگران باشد هم از ترافيک جلو گيري گردد و هم از خسته شدن تعزيه خوانان  جلوگيري شود.اما متاسفانه کدام محل يا کدام سالني براي اين هنر در نظر گرفته شده تا جمع کثير مردم را در خود جاي دهد. ""ادامه دارد""