وب‌ تخصصی شهرستان خمینی شهر (سده) - سدژ

آنقدر درگیر این مسائل جانبی شدیم که یادمان رفت در چه ایامی قرار داریم. واقعا که هنوز نفهمیده ایم حسین تشنه آب نبود، حسین بیشتر تشنه لبیک بود (دکتر شریعتی). حسین آن پرورده نبوت، آن عزیز پیامبر، آن پیشوای راستین، آن آزاده آزادیخواه برای چه رفت، با این که می دانست شهید می شود. حسین نرفت که امروز ما فقط به یاد زخمهای تنش باشیم. حسین رفت که فریاد هل من ناصر زنده بماند، حسین رفت که کوفیان شناخته شوند، حسین رفت که بگوید آل محمد آزاده تر از آنند که با یزید و یزیدیان بیعت کنند، چون رفت چون می دانست بیعت با یزید یعنی پامال کردن زحمات جدش. ما که داعیه حسینی داریم چقدر به این فکر کردیم که 72 تنی که حسین را یاری کردند یافته بودند که رضای خداوند عین رضای اهل بیت است. بیایید راه رضای خدا را بشناسیم و در آن راه قدم برداریم نه در راه منافع خویش.