توصیف هر یک از شاعران شهرمان ، از هر کدام از محله ها ، برای مردم  جذاب و دوست داشتنی است از این نظر که شاعرانی داریم  از دل سده و  از سطح سواد پایین یا بیسواد تا شاعرانی عالی رتبه  مطرح تا حد کشوری  با گویشهای شیرین  محلی که تاثیر گذاری کلام خود را به هنر شعر مزین می کنند و این آمیختگی و پیوستگی  بارزترین دلیل صراحت بیان و هنرشعر در سده است .

با این ویژگی شاعر مورد نظر ما علاوه برسروده های خود، به شعرهای محلی با گویش (ورنوسفادرانی ) نیز پرداخته است و از این نظر سروده های محلی وی را باید نمونه ای از زبان کهن سده برای آشنایی نسل جوان با گویش های محلی دانست.

اصغر حاج حیدری معروف به (خاسته) شاعر مردمی شهرمان ؛ در شب یلدای سال 1342در خمینی شهر متولد شد . او نوجوانی را همراه با پدر به شغل دوره گری مشغول بود و جوانی را با کارگری امرار معاش می نمود .

در سال 1357 به استخدام اداره آموزش و پرورش در آمد که این موجب شد در شعرش شور و نشاط با سوز و گداز تلفیق گردد تا یتواند ارتباط بیشتری با مخاطب برقرار کند .

از ویژگیهای این شاعر سادگی و اعتماد به نفس است و سرایش شعر به زبان محلی هنر بارز این شاعر تواناست .

تا کنون مجموعه های عطر گندم ، مهر مردم و کلوزه 1 از سروده های وی منتشر گردیده و مجموعه خورشید در مغاک را گرد آوری نموده است .  

مثنوی زیر در سال 1353 پس از نطق شاه سروده شد که در آن خطاب به معترضین گفت : هر کس معترض است می تواند ویزا بگیرد و ایران را ترک کند. ما در اینجا به اختصار گزیده ای از ابیات این مثنوی را می آوریم.

                                               ((بهشت من))

             بــه نــام عدالـت به نــام وطن             به  گرمی به  خوبی سـرایـم  سخن

             بــه نام وطن کشــور  پــاک من           که روشن ز مهرش شــد ادراک  من

             من و مهــرورزی بــه ایـران زمین           که با جــان من هست عشقش عجین

             اگـــر  خاک  راه  مــــرا  زر  کننـد           و دامــان  من   پر ز  گـــــوهر  کننـــــد

            نخواهــم دل از کشور خود بریـــد            زدامــان  آن  پــای  نتـــوان کشیـــد

            که مهر وطن در سرشت من است         همین خاک خونین  بهشت من است

            شنیـــدم جنـــابی  ز  روی  عتاب           بــه ایرانـیان کــرد این سان  خطاب

            کــه ایـران همین کشـور با صفــا            بـــود سهــــم ما سهـــم ما سهــم ما

            زمــا امــر و از خلــق  فرمانبـــری            خـــــدا داده مــــا را چنیــن رهبـری

            هرآنکس که رخ پیچد از رای   ما             نبــاشــد  همــاهنــگ  آوای   ما

            بـپـوشــد از این خـاک بایـد نظــر               کنـــد روی ســــوی دیـــار دگـــــر

            بنــازم به ملــت  کــه  در انتخاب             بــــــه این یاوه گـو داد زیـبـا جواب

 

                                  که این ملک ، ملک کیان است و بس

                                      وطن سهم ایرانیان است و بس

 

     نمونه ای از اشعار محلی خاسته:

                     دلی دارام از عشقُت تیکه تیکه       کو از اون خون رژووه چیکه چیکه

                       چِزو از مون بیه ای جون فراری       یوده  ای  نازنین  تنگم  اینیکه

                                                      ××××××××

                                خُ اینِ ک ُ بیدی یُ ،محنت،داری مهرو وفا ماما

                                        بَلِد کَت خُ نداری و گرفتاری مونا ماما

                               بمونی ژِنده صا سال خُ دلی خوش و تنی سالم

                                 نبی درمونده و محتاجی این خلقی خدا ماما

 

منتظر معرفی شاعران بعدی باشید.