دی به معنی به زور گرفتن است و ماده ی مضارع دینا، دینان همان دینام پهلوی است یعنی مکانی که به زور گرفته شده است. یکی از شاخه های ربان کردی، بادینانی است. فردی ایرانی به نام بوندس از روم در عهد دیوکلسین، با دین جدید به ایران سفر نموده وایرانیان کیش او را که شاخه ای از مانوی بود دینان می خواندند. دین در گات ها به معنی کیش، خصایص روحی و وجدان به کار رفته است. دین نام یکی از ایزدان زردتشتی نیز هست و نگهبانی روز بیست و چهارم ماه به ایزد دین سپرده شده است.